চিৰচেনেহী ভাষা ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে কিদৰে... ...ভাষাটোৰ বুনিয়াদ ৰচনা কৰা নমস্য সাহ...
চিৰচেনেহী ভাষা ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে কিদৰে...
চন্দন শৰ্মা
বহুদিন আগৰ কথা | আমাৰ চুবুৰীৰ ককাইদেউ এজনে এদিন কিবা কথা প্ৰসংগত কৈছিল যে তেওঁৰ শিক্ষক বন্ধু এজনে কৈবৰ্ত উপাধিটো হেনো ভুলকৈ 'কৰ্তব্য' বুলি উচ্চাৰণ কৰে | কথাটো তেওঁক বন্ধু মহলে কেইবাবাৰো দৃষ্টিগোচৰ কৰা সত্ত্বেও তেওঁ শুদ্ধকৈ উচ্চাৰণ কৰিবলৈ সমৰ্থ নহ'ল | দৈনন্দিন জীৱনত এইদৰে ভুল উচ্চাৰণেৰে অসমীয়া ভাষাটোৰ ক্ষতি সাধন কৰা লোক আমাৰ মাজত বিচাৰিলে বহুত ওলাব | আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ'ল ইয়াৰ দ্বাৰা উঠি অহা চাম অধিক ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে | তেওঁলোকক শুধৰাই নিদিলে ভুল উচ্চাৰণ এটাকে সদায় শুদ্ধ বুলি ভাবি থাকিব | প্ৰায়ে দেখি আহিছোঁ যে সচৰাচৰ ব্যৱহাৰ হৈ অহা কিছুমান শব্দ ভুলকৈ উচ্চাৰণ কৰি অহাৰ ফলত এতিয়া ভুলেই আমাৰ ভাষাত জীণ গৈ শুদ্ধ ৰূপ লৈছেগৈ | উদাহৰণস্বৰূপে , শৰ্মা আৰু দাস উপাধি দুটাই মূল শুদ্ধ উচ্চাৰণৰ সলনি 'ছৰ্মা' আৰু 'দাছ'ৰ ৰূপ লৈছে | সন্দেহ নাই যে এয়া আমাৰ বাংলাপ্ৰীতি | বাংলাই আমাৰ বহুতৰে মূৰ খালে | পিছে বাংলাভাষীসকলে কেতিয়াও অসমীয়া ভাষা অনুসৰণ নকৰে | সি যি কি নহওক , বাংলাত সংসদক চংচদ , প্ৰসন্নক প্ৰচন্ন , বাংলাদেশক বাংলাদেছ আদি উচ্চাৰণ কৰাৰ বিষয়ে আমি আটায়ে জানো | বাংলাৰ প্ৰতি থকা আমাৰ অহৈতুক অন্ধপ্ৰেম দূৰ নহ'লে আমি অসমীয়া ভাষাটোক শুদ্ধ ৰূপত জীয়াই ৰখাত ব্যৰ্থ হ'ম | এক কথাত ক'বলৈ হ'লে, মাতৃভাষা অসমীয়া হিচাপে বা এজন অসমীয়াভাষী হিচাপে ভাষাটোৰ ক্ষতি হ'ব পৰা কোনো কামেই আমি কৰা অনুচিত | টিভি চেনেলৰ সাংবাদিকসকলে চিঞৰি থাকে , কেমেৰা পাৰ্ছন বিকাছৰ সৈতে মই ছুভাছ বা মানছ , ছিলপুখুৰী | আচলতে অসমীয়া ভাষাৰ শুদ্ধ উচ্চাৰণ সম্পৰ্কীয় কথাবোৰ ল'ৰাহঁতক সৰুৰে পৰা শিকাব পাৰিলে যে অধিক সুফল পাম তাত বোধহয় কাৰো দ্বিমত নাই | ব্যাখ্যা , ব্যক্তি , তক্ষক , প্ৰতীক্ষা , প্ৰমথেশ , ভোট , ভূত , আৰু , বৰষুণ , যোৰহাট , ডেস্ক , তিৰাশী , ত্ৰুটী , দন্ত্য , মুৰ্কংচেলেক , দীক্ষিতা ইত্যাদি শব্দবোৰ শুদ্ধকৈ উচ্চাৰণ কৰিবলৈ তেওঁলোকক শিকাব পাৰি | মন কৰিবলগীয়া যে বেছিভাগ ইংৰাজী অভিধানতে ইংৰাজী শব্দ এটাৰ শুদ্ধ উচ্চাৰণ কেনেকৈ কৰিব লাগে সেই কথা অভিধান এখনৰ প্ৰতিটো শব্দৰ কাষত বন্ধনীৰ ভিতৰত উল্লেখ থাকে | অসমীয়া অভিধান এখনত সেই নিৰ্দেশনা বিচাৰি চলাথ কৰিলেও পাবলৈ নাই | এইখিনিতে অসমীয়া শব্দৰ শুদ্ধ উচ্চাৰণ শিকিবলৈ সুধাকণ্ঠ ডক্টৰ ভূপেন হাজৰিকা , বীৰেন্দ্ৰ নাথ দত্ত , পুলক বেনাৰ্জী আদিৰ গীত শুনা , আকাশবাণীৰ বাতৰি শুনা , দূৰদৰ্শনৰ বাতৰি চোৱা , ভাষাটোৰ শুদ্ধ উচ্চাৰণ সম্পৰ্কীয় কৰ্মশালা , আলোচনা আদিত উপস্থিত থকা , অসমীয়া ভাষাৰ ওপৰত সদায় গুৰুত্ব দি অহা লোকৰ নিৰ্বাচিত কথিকা মনোযোগেৰে শুনা আদি দৈনন্দিন কাৰ্যসূচীৰ ভিতৰলৈ আনিব পাৰি | মুঠতে শব্দৰ শুদ্ধ উচ্চাৰণ শিক্ষাৰ এটা ঘাই অংগ হিচাপে বিবেচিত হ'ব লাগে |
নিৰৰ্থক শব্দ প্ৰয়োগেৰে ভাষাটোক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰাটো দোষণীয়
অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰকাশিকা শক্তি দুৰ্বল নহয় | মেটমৰা শব্দভাণ্ডাৰেৰে ই এটা চহকী ভাষা | ভাষাটো বিকৃত কৰাটো নি:সন্দেহে এটা অক্ষমণীয় অপৰাধ | নিভাঁজ অসমীয়া শব্দেৰে মনৰ ভাব প্ৰকাশ কৰাটোক আটায়ে দায়িত্বস্বৰূপে ল'ব লাগে | সি যি কি নহওক , আজিকালি ল'ৰাহঁতে কিছুমান অদ্ভুত শব্দ বাক্যত প্ৰয়োগ কৰা দেখা গৈছে | অভিধানত শব্দবোৰৰ অৰ্থ বিচাৰি আমাৰ দৰে ভোটাবুধিয়াসকল বিমোৰত পৰোঁ | উদাহৰণস্বৰূপে , তোৰ মূৰত 'মাল' নাই নেকি ? 'টেমা' গৰম হৈ গৈছে | ইমান 'কামোৰ' দি নাথাকিবিচোন | 'বিন্দাচ' ঘৰতে শুই থাকিম | তাক 'বটলা' লাগিছে 'বে' | পিছফালে 'লটকি' নাযাবচোন | 'কেছ'টো কি ধৰিব পৰা নাই | কথিত ৰূপত চলি থকা এই শব্দবোৰকে যদি লিখিত ৰূপ দিয়া হয় , তেন্তে আমাৰ ভাষাটোৰ শ্ৰাদ্ধ হ'বলৈ বেছি দিন নালাগে | আনহাতে বহুতে আজিকালি মোবাইলত কিছুমান শব্দ চমুকৈ লিখা দেখা গৈছে | যেনে....plz , 4m , beeze , tq ইত্যাদি | ই অতি অশোভনীয় আৰু ক্ষতিকৰ হৈছে | শুনিবলৈ পাইছোঁ একাংশ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে এইবোৰ পৰীক্ষাৰ বহীত লিখিবলৈ লৈছে । নৱপ্ৰজন্মই ভাষাটোৰ নিভাঁজ ৰূপটো চৰ্চা কৰক | কোনো লাগ-বান্ধ নথকা নিৰৰ্থক শব্দ প্ৰয়োগেৰে ভাষাটোক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰাটোৰ সমান দোষণীয় কাম আৰু একো নাই | তেওঁলোকে জনা-বুজা হোৱাৰে পৰা ভাষা বিজ্ঞানসন্মত পদ্ধতিৰে ভাষাটো শুদ্ধকৈ শিকি লওক | ভাষাটো শুদ্ধকৈ নাজানিলে ভৱিষ্যতে তেওঁলোক নানা আহুকালত পৰাটো খাটাং |
অসমীয়া ভাষা সৰলীকৰণৰ সিদ্ধান্ত
বহু সময়ত আমাৰ ব্যাকৰণৰ সাধাৰণ জ্ঞানখিনি নথকাৰ বাবে অসমীয়া ভাষাত এটা শব্দ বা বাক্য লিখোঁতে যি আহুকালৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হয় সেই কথা ভুক্তভোগীসকলে বাৰুকৈয়ে উপলব্ধি কৰে | ইয়াৰে কিছু সংখ্যকৰ ভাষাটো শুদ্ধকৈ জনাৰ প্ৰতি অসীম আগ্ৰহ থকাৰ বিপৰীতে একাংশৰ শুদ্ধকৈ শিকাৰ প্ৰতি হাউছতো নায়েই , তেনে অবুজন লোকৰ আগত শুদ্ধ ৰূপটো যুক্তিসহ সবিনয়ে দাঙি ধৰিলেও কোনোপধ্যে মানি ল'ব নোখোজে | তেওঁলোকক ক'ব পাৰি, গৰুৰ আগত টোকাৰী বায় শিং জোকাৰি ঘাঁহ খায় । এই স্বভাৱটো , এজন ব্যক্তি ওপৰলৈ উধাব পৰাৰ অপাৰ সম্ভাৱনা থকাৰ পাছতো যে বাধাৰ শক্তিশালী প্ৰাচীৰ হৈ পৰে তাত আমাৰ তিলমানো সন্দেহ নাই | এইখিনিতে এই প্ৰসংগ ইয়াতে এৰি অন্য এটা প্ৰসংগৰ পাতনি মেলিব খুজিছোঁ | যিসকলে মূলত: অসমীয়াত লিখা-মেলা কৰিব খোজে বা অসমীয়া মাতৃভাষাত শিক্ষা লৈ ভৱিষ্যতে উন্নতি কৰাৰ সপোন পুহি ৰাখিছে , তেওঁলোকে অতি কষ্টেৰে ভাষাটো শিকি ল'বই লাগিব | অসমীয়া ভাষাৰ ব্যাকৰণৰ জ্ঞানখিনি স্কুলীয়া স্তৰতে লাভ কৰাটো যে বহু দিশৰ বিচাৰেৰে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ সেই কথাত নিশ্চয় কাৰো দ্বিমত নাই | এই দফাটোৰ আলোচনাত মাত্ৰ এটাহে গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা সামৰিব খুজিছোঁ | ভু ৰখা মহলে এই কথা প্ৰায়ে সজোৰে কৈ আহিছে যে অসমীয়া ভাষাৰ উন্নতিৰ স্বাৰ্থত ভাষাটোৰ বানান-ৰীতি একেডাল সৰলৰেখাত উপনীত হ'ব লাগে | এক কথাত ক'বলৈ হ'লে , সাহিত্যিকসকলৰ ৰচনাৰাজি , শিক্ষা-প্ৰতিষ্ঠানৰ কিতাপ-পত্ৰ , বাতৰিকাকত , আলোচনী , টেলিভিছন চেনেলৰ বানান-ৰীতি বেলেগ বেলেগ নহৈ একে হ'ব লাগে | উদাহৰণস্বৰূপে , ণত্ব বিধিৰ এটা নিয়মৰ কথা ক'ব খুজিছোঁ | অসমীয়া ভাষাত ৰচিত ব্যাকৰণ পুথিত এই কথা সুন্দৰকৈ উল্লেখ আছে যে বিদেশী ভাষাৰ শব্দৰ ক্ষেত্ৰত ণত্ব বিধিৰ নিয়ম নাখাটে | তথাপি সেই নিয়মৰ প্ৰতি ভ্ৰূক্ষেপ নকৰি 'ণ' ব্যৱহাৰ কৰি অহা হৈছে | উদাহৰণস্বৰূপে , কোৰাণ , ইৰাণ , ৰাণ , ইমৰাণ , তেহৰাণ আদি | দৰাচলতে এই শব্দবোৰ আমি কোৰান , ইৰান , ৰান , ইমৰান , তেহৰান এইদৰে লিখিব লাগে | ('বহল ব্যাকৰণ' চাওক)। তাকে নকৰি কোনোবাই 'ণ' আৰু কোনোবাই 'ন' লিখিলে ন-শিকাৰু এগৰাকী দোধোৰ-মোধোৰত পৰাটো স্বাভাৱিক , আচলতে তেওঁ কোনটো শুদ্ধ বুলি লিখিব | আমাৰ ভাষাত থকা এইধৰণৰ খেলিমেলি অতি সোনকালে আঁতৰ নহ'লে ভাষাটোৰ যে ভীষণ ক্ষতি হ'ব তাত নিশ্চয় কাৰো সন্দেহ নাই |
অসমীয়া ভাষাটোৰ সৰলীকৰণৰ সিদ্ধান্ত হাতত লৈছিল এই কাৰণেই যে নতুন চাম আৰু বহিৰাগত অনাঅসমীয়াভাষীয়ে ভাষাটো সৰল প্ৰক্ৰিয়াৰে শিকিব পৰাৰ এটা উপায়স্বৰূপে | আমি সৰুতে বৰ্ণমালা , সংখ্যা শিকি থকা সময়খিনিত যেতিয়া নেওতাখন আওৰাইছিলোঁ , তেতিয়া ২১ বা ৪২ সংখ্যা দুটা ক্ৰমে দুইত একে একৈছ এক কুৰি ( একুৰি ) এক দুই দহ এক , চাৰিত দুই বিয়াল্লিছ দুই কুৰি ( দুকুৰি ) দুই চাৰি দহ দুই বুলি আওৰাইছিলোঁ | পিছে এতিয়া দুই দহ এক একৈছ , চাৰি দহ দুই বিয়াল্লিছ বুলি আওৰাব লাগে | দুৰ্ভাগ্যজনক কথাটো হ'ল , এতিয়া কুমলীয়া মনৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক কুৰিৰ হিচাপ দিয়াৰ পৰা বঞ্চিত কৰা হৈছে | হয়তো সেইধৰণৰ আৰু বহু গুৰুত্বপূৰ্ণ জ্ঞান লাভৰ পৰা সিহঁত বঞ্চিত হৈছে | তথাপি আধুনিক শিক্ষা প্ৰক্ৰিয়াই সময়ৰ দাবীৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই এই কথাবোৰ মানিবলৈ বাধ্য হৈছে | এতিয়া অসমীয়া ভাষাৰ সৰলীকৰণ প্ৰসংগলৈ ঘূৰি আহিব খুজিছোঁ | ভাষাটোৰ সৰলীকৰণ প্ৰক্ৰিয়াক লৈ বহুতৰে মতদ্বৈধতা আছে | ই স্বাভাৱিক | সৰলীকৰণে অসমীয়া ভাষাৰ মাধুৰ্য হ্ৰাস কৰাত ইন্ধন যোগাইছে বুলি বহুতে হৃদয়েৰে বিশ্বাস কৰে | কিন্ত্ত সৰলীকৰণ প্ৰক্ৰিয়া লাহে লাহে মানুহে মানিবলৈ লৈছে | সময়ৰ গতিত কিছুমান পৰিৱৰ্তন আহিবই আৰু তাক আটায়ে মানিবও লাগিব | শ্ৰদ্ধাৰ সাহিত্যৰথী লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা , বেণুধৰ শৰ্মা আদি আমাৰ ভাষাটোৰ বুনিয়াদ ৰচনা কৰা নমস্য সাহিত্যিকসকলে সেই সময়ত লিখা ভাষাটোলৈ আজি বহু পৰিৱৰ্তন আহিছে | এই পৰিৱৰ্তন অৱশ্যম্ভাবী | তাক নামানি উপায় নাই | তাহানি আমি পাঠশালাত অধ্যয়ন কৰি থকা কালত শিকা কিছুমান শব্দ এনেধৰণৰ আছিল----অৰ্জ্জুন , কৰ্ত্তব্য , কীৰ্ত্তন , পৰ্য্যায় , পাৰ্ব্বতী , ভট্টাচাৰ্য্য , শৰ্ম্মা , সূৰ্য্য ইত্যাদি ইত্যাদি | কিন্ত্ত সম্প্ৰতি সেই শব্দবোৰ আমি এইদৰে লিখোঁ----অৰ্জুন , কৰ্তব্য , কীৰ্তন , পৰ্যায় , পাৰ্বতী , ভট্টাচাৰ্য , শৰ্মা , সূৰ্য | বৰ্তমান বাতৰিকাকত , আলোচনী , বিদ্যালয়-মহাবিদ্যালয়-বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কিতাপ-পত্ৰ , লেখক-লেখিকাৰ সৃষ্টিৰাজি আদি সকলোতে অসমীয়া ভাষাৰ সৰলীকৰণ নীতি মানি চলা দেখা গৈছে | কিন্ত্ত এচামে আজিকোপতি পুৰণি নীতিকে খামুচি থকাত উদীয়মানচাম বা অনাঅসমীয়াভাষী অসমীয়া ভাষা শিকিবলৈ আগ্ৰহীসকল আহুকালত পৰিছে | নতুন চামৰ কোনোবাই পাৰ্বতীক কিয় পাৰ্ব্বতী বুলি লিখা হৈছে বা কৰ্তব্যক কিয় কৰ্ত্তব্য বুলি লিখা হৈছে বুলি সুধিলে বহুতৰে মুখৰ মাত হেৰায় | সৰলীকৰণ প্ৰক্ৰিয়াৰ প্ৰতি নিৰ্ভৰশীল আৰু আস্হাশীল হৈ ভাষাটোৰ শ্ৰীবৃদ্ধিৰ বাবে ঐক্যমতত উপনীত হ'ব লাগে বুলি ইয়াৰ দ্বাৰা সকলোটিলৈ আহ্বান জনালোঁ |
উপসৰ্গৰ ধাৰণা আৰু প্ৰয়োগ
উপসৰ্গৰ ধাৰণা বহুতৰে বিতংকৈ নাই বাবে শব্দত সেয়া উপযুক্ত উপায়ে প্ৰয়োগ কৰিব নাজানে | উপসৰ্গৰ সূত্ৰ মতে ধাতু বা মূল বা প্ৰাতিপাদিকৰ আগত বহি অৰ্থৰ লৰচৰ বা সলনি বা অৰ্থভেদ বা বিভিন্ন অৰ্থ প্ৰকাশ কৰা বৰ্ণ বা বৰ্ণসমষ্টিকেই উপসৰ্গ বোলে | সংস্কৃতত উপসৰ্গ কুৰিটা | এইকেইটা অসমীয়া ভাষাতো প্ৰয়োগ হয় | সংস্কৃতত অকল ধাতুৰ আগতহে উপসৰ্গ বহে আৰু ভিন ভিন অৰ্থ প্ৰকাশ কৰে | আনহাতে অসমীয়াত ধাতু আৰু প্ৰাতিপাদিক দুয়োটাৰ আগতে উপসৰ্গ প্ৰয়োগ হয় | সংস্কৃতত প্ৰয়োগ হৈ অহা কুৰিটা উপসৰ্গ হ'ল প্ৰ , পৰা , অপ্ ,সম্ , অনু , নি , অব্ , নিৰ্ , দূৰ্ , বি , অধি , সু , উৎ , পৰি , প্ৰতি , অভি , অপি , অতি , উপ , আ | উপসৰ্গবোৰৰ প্ৰয়োগ হৈছে এনেধৰণৰ : আধাৰ , প্ৰকাশ , পৰাক্ৰম , অধিকাৰ , অপহৰণ , সংযোগ , দুৰ্বল , নিয়ম , পৰিণয় , প্ৰচেষ্টা , বিকাশ , সুশোভিত ইত্যাদি ইত্যাদি | সাধাৰণতে পৰীক্ষাত ল'ৰাহঁতে সংস্কৃত আৰু অসমীয়াত প্ৰয়োগ হৈ অহা এই কুৰিটা উপসৰ্গৰ কথাই লিখিব লাগিব | পিছে অসমীয়াত আৰু কিছুসংখ্যক উপসৰ্গ প্ৰয়োগ হৈ অহা দেখা যায় | উদাহৰণস্বৰূপে , অ , অন , অনা , আও , আদ , এ ,কা , কু , বদ , বিনা , বে , স , সহ ইত্যাদি | প্ৰয়োগ এনেধৰণৰ : এলাগী , অমৰ , অনাহক , আওহেলা , আদবয়স , কাপুৰুষ , কুৰূপ , বদনাম , বিনাশ্ৰম , বেআইনী , সবল , সহচৰ ইত্যাদি | অসমীয়াত কেইটামান উপসৰ্গ সংস্কৃতৰ দৰে ধাতুৰ আগত নবহি বিশেষ্য বা সৰ্বনামৰ আগত বহি অৰ্থৰ লৰচৰ কৰে | যেনে--- নিৰোগী , নিলাজ , বিমোৰ ইত্যাদি | উপসৰ্গ সম্পৰ্কীয় এই কথাবোৰ আমাৰ অগ্ৰণী ভাষাবিদসকলে ব্যাকৰণ পুথিত সহজ ভাষাৰে বৰ্ণনা কৰি থৈছে | সেইখিনি আমি মনোযোগেৰে পঢ়ি ল'লেই হ'ল | কথাখিনি ভালদৰে নাজানিলে কাৰ্যক্ষেত্ৰত বিপদত পৰাটো ধুৰুপ | অকল পৰীক্ষাত কেইটামান নম্বৰ পাবৰ কাৰণেই পঢ়ি সেইবোৰ পিছত পাহৰি গ'লে যে আমাৰ শিক্ষা সম্পূৰ্ণ নহয় , সেই কথা আমি আটায়ে মনত ৰখা দৰকাৰ |
ভাষাৰ শুদ্ধ ৰূপটোত আমি আটায়ে জোৰ দিয়া
কোনো সন্দেহ নাই যে প্ৰতিজন অসমীয়াভাষাপ্ৰেমীয়ে তেওঁলোকৰ মৰমৰ অসমীয়া ভাষাটো শুদ্ধকৈ জানিব খোজে আৰু তেওঁলোকৰ বংশধৰসকলেও শুদ্ধকৈ শিকি-বুজি ভাষাটো সমৃদ্ধিশালী ৰূপত জীয়াই থকাটোত গুৰুত্ব দিয়ে | জাতিৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ লোকসকলৰ এয়া স্বাভাৱিক গতি-প্ৰকৃতি বুলি একেষাৰে ক'ব পাৰি | নিজৰ সন্তানক ভাষাটো কি উপায়ে শুদ্ধকৈ শিকাব পৰা যায় সেই সম্পৰ্কে গুৰুত্বসহকাৰে চিন্তা কৰাৰ সময় আহি পৰিছে । শিশু এটাই গুৰু হিচাপে প্ৰথমে পিতৃ-মাতৃকেই পায় | সেয়ে শিশুক গঢ় দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ ভূমিকা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ | থুনুক-থানাককৈ এটা-দুটা কথা ক'বলৈ আৰম্ভ কৰোঁতেই সিহঁতক যদি শুদ্ধ ৰূপত ভাষাটো পোনাই-পোজৰাই শিকাই দিয়া হয় , তেন্তে সিহঁত ভৱিষ্যতে আশানুৰূপে বহুখিনি আগবাঢ়ি যাব | শিশু অতি অনুকৰণপ্ৰিয় | সিহঁতক যিমানে শুদ্ধ ৰূপত কথা শিকাবলৈ প্ৰচেষ্টা হাতত ল'ব , সিমানে সুফল লাভ হ'ব | উদাহৰণস্বৰূপে , আমি সঘনাই কৈ অহা কি়ছুমান শব্দ---বেলি , জোনবাই , তৰা , নাক , কাণ , চকু , জিভা , দাঁত , চুলি , আঙুলি , হাত , ভৰি , গৰু , ছাগলী , জবা , গোলাপ , তগৰ , নাহৰ , মদাৰ , পলাশ , অপৰাজিতা , মাগুৰ , পুঠি , ৰৌ , মা , দেউতা , ভাইটি , খুৰা , খুৰী , পেহা , পেহী , মহা , মাহী , ককাইদেউ , নবৌ , বাইদেউ , কাঁহী , বাটি , টৌ , গাখীৰ , পানী , ভাত , কণী , ছাতি , জাপি , সোণাৰু , আম , জাম , পনিয়ল , জলফাই , সুমথিৰা , কৃষ্ণচূড়া , হকী , কাবাদী , ফুটবল , ভলীবল , ক্ৰিকেট , বহাগ , জেঠ , আহাৰ , জুন , জুলাই , দেওবাৰ , সোমবাৰ , পূব , পশ্চিম , অমাবস্যা , পূৰ্ণিমা , গাঁও , নগৰ , কাজিৰঙা , নামবৰ , নীলাচল , শৰাইঘাট , লাই , লফা , পালেং , খুতৰা , নৰসিংহ , ভেদেইলতা , আলু , কচু , ঔ , বিলাহী , চজিনা , ওলকবি , জিকা , ভেণ্ডী , ধুন্দুলী , ভোল , জলকীয়া , জালুক , তামোল , পাণ , নাৰিকল , খেজুৰ , ডালিম , বাহ , বেত , শালিকা , ভাটৌ , মইনা , হাঁহ , কুকুৰা , পাৰ , কাছ , সাপ , বেং , ঘঁৰিয়াল , মকৰা , জিলী , পঁইতাচোৰা , বান্দৰ , শিয়াল , জিৰাফ , বাঘ , সিংহ , ভালুক , মিউ মিউ , ভুক ভুক , চিৰিক চিৰিক , ৰঙা , নীলা , সেউজীয়া , হালধীয়া , বগা , মটীয়া , মিঠা , তিতা , লুণীয়া , এক , দুই , তিনি , পতাকা , চাদৰ , মেখেলা , গামোচা , ধুতী , ব্লাউজ , বাগিচা , ফুলনি , ধাননি , বননি , বিয়া , পূজা , ঈদ , মহৰম , বৰদিন , লোকগীত , বৰগীত , নাটক , ভাওনা , সপোন , দিঠক , মৌখিক , কথিত , লিখিত , অসম , ভাৰত , দিছপুৰ , দিল্লী , ভূটান , নেপাল , চীন , ত্ৰিপুৰা , মণিপুৰ , অৰুণাচল , শামুক , অক্টোপাছ , মণি , মুকুতা , প্ৰবাল , লো , নিকেল , জিংক , কাৰ্বন , অক্সিজেন , হাইড্ৰজেন , জ্বৰ , মূৰ কামোৰণি , জণ্ডিছ , বসন্ত , মেলেৰিয়া , বাঁহী , গিটাৰ , বেহেলা , কয়লা , পেট্ৰল , প্ৰ'টিন , ভিটামিন , ধান , মৰাপাট , গোমধান , খেতিয়ক , বাঢ়ৈ , কমাৰ , কুমাৰ , ডাক্তৰ , নাৰ্ছ , বেমাৰী , শিক্ষক , চিৰিয়াখানা , নাঙল , কোৰ , কটাৰী , দা , হাতুৰী , বটালি , পিৰামিড , ভূত , কৃপণ , দামী , সস্তা , ৰজা , ৰাণী , প্ৰজা , ভকত , পুৰোহিত , নাগৰিক , তিৰোতা , পুৰুষ , বেদ , পুৰাণ , ৰামায়ণ , মহাভাৰত , কীৰ্তন , দশম , বৰগীত , ওজাপালি , কোৰান , বাইবেল ইত্যাদি ইত্যাদি শব্দবোৰ স্পষ্ট আৰু শুদ্ধ উচ্চাৰণেৰে শিকাব পৰা যায় | সিহঁতক সুফলদায়ক উপায়ে এইদৰেও চুটি চুটি বাক্য ক'বলৈ শিকাব পাৰি : গছজোপাৰ কাষলৈ নাযাবা , চেণ্ডেল দুপাট লৈ আহা , তেওঁ ক'লৈ গ'ল , মোনাটো লৈ আহাচোন , পাহাৰটো বৰ ধুনীয়া , ব'লা ঘৰলৈ যাওঁ , মাৰাক মাতাচোন , জুইকুৰা দপদপকৈ জ্বলিছে , পাকঘৰত তেওঁ কি ৰান্ধিছে , গধূলি গৰু ঘৰলৈ আহে , মদাৰ গছত পাণ বৰকৈ লাগে , পলমকৈ নাহিবা , বৰষুণজাকে বৰ বিপদত পেলালে , মানুহজনক বৰ ভাল লাগে , তিকতিকীয়া ৰঙা ফুল , তজবজীয়া ডেকাল'ৰা , ৰঙা পাৰিৰ চাদৰ , নঙলামুখত ৰৈ থাকিবা , ৰুগীয়া মানুহজনক ৰখি আছোঁ , মানুহজন ঢুকাল , চ'তমহীয়া ৰ'দৰ বালি বৰ তপত , প্ৰফুল্ল খোজকাঢ়িয়ে স্কুললৈ গৈছে , উলটি আহোঁতে পলম নকৰিবা , চলন্ত গাড়ীৰ আগেদি দৌৰি নাযাবা , বেঞ্চখনত বহা , আমাৰ ঘৰলৈ আহিবা , মনপুতি পঢ়িবা , কালি তেওঁলোক ঘৰত নাছিল , কাইলৈ তুমি যেনে-তেনে আহিবা , কাম কৰি কৰি ভাগৰি পৰিছোঁ , অ' ফুল অ' ফুল নুফুল কিয় , জোনবাই এ বেজী এটা দিয়া , দেউতাৰ পদূলিত গোন্ধাইছে মাধুৰী , লুইতৰে পানী যাবি বৈ , তুলসীৰ তলে তলে মৃগ পহু চৰে , শ্ৰীময়ী অসমীৰ শীতল বুকু , মন হীৰা দৈ চাইকেল নহয় টিলিঙা , অ' মোৰ ধৰিত্ৰী আই , মুখত দুডাল দূবৰি বন আৰু খৰিকা , পকা ধানৰ মাজে মাজে সৰু সৰু আলি ঐ , শ্যামকানু দূৰ হৈ নাযাবা , মোৰ মনত ভিন-পৰ নাই অ' আল্লা ইত্যাদি ইত্যাদি | ভাষাৰ শুদ্ধ ৰূপটোত আমি আটায়ে জোৰ দিয়া উচিত |
অসমীয়াত বাক্য এটা লিখোঁতে কেনেকৈনো ভুল হ'ব পাৰে
অসমীয়াত বাক্য এটা সম্পূৰ্ণকৈ লিখিবলৈ লওঁতে ভালেমান আহুকালত পৰিব লাগে | ব্যাকৰণৰ দিশৰ পৰা বাক্যটো শুদ্ধ হ'ব লাগিব আৰু মনৰ ভাবো সম্পূৰ্ণকৈ প্ৰকাশ পাব লাগিব |----এই দুয়োটা দিশ মনোযোগেৰে চাবলগীয়া হয় | তদুপৰি শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে বাক্য এটা অশুদ্ধকৈ লিখাৰ বিষয়ে অৱগত হ'লে অপৰাধবোধত ভুগিবলগীয়া হয় | অসমীয়াত বাক্য এটা লিখোঁতে কেনেকৈনো ভুল হ'ব পাৰে সেই বিষয়ে আপোনাৰ জানিবলৈ মন নাযায় নে ? অধ্যয়নৰত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলেও এইবোৰ কথাত কিছু মনোযোগ দিলে , মোৰ বোধেৰে তেওঁলোকে ভালেমান উপকাৰ পাব | এই ছেগতে কেইটামান অশুদ্ধ বাক্য আৰু তাৰ শুদ্ধ ৰূপ মোৰ সীমিত জ্ঞানেৰে দাঙি ধৰিবলৈ যত্ন কৰিলোঁ |
অশুদ্ধ : ৰামে লগৰীয়াৰ সৈতে স্কুললৈ গ'ল |
শুদ্ধ : ৰাম লগৰীয়াৰ সৈতে স্কুললৈ গ'ল |
অশুদ্ধ : তুমি আজি স্কুল যাবানে ?
শুদ্ধ : তুমি আজি স্কুললৈ যাবানে ?
অশুদ্ধ : ভাইহঁত , ব'লা বজাৰ যাওঁ |
শুদ্ধ : ভাইহঁত , ব'লা বজাৰলৈ যাওঁ |
অশুদ্ধ : সি কালি বৰপেটালৈ গৈছে |
শুদ্ধ : সি কালি বৰপেটালৈ গৈছিল |
অশুদ্ধ : ৰাতি ফুল ফুটে |
শুদ্ধ : ৰাতি ফুল ফুলে |
অশুদ্ধ : তুমি কালি ক'ত গৈছিলা ?
শুদ্ধ : তুমি কালি ক'লৈ গৈছিলা ?
অশুদ্ধ : তাই ভাত বনাব নাজানে |
শুদ্ধ : তাই ভাত ৰান্ধিব নাজানে |
অশুদ্ধ : মোৰ ঘৈণী এজনী পাকৈত ৰান্ধনি |
শুদ্ধ : মোৰ ঘৈণী এজনী পাকৈত ৰান্ধনী |
অশুদ্ধ : সি কুঠাৰেৰে গছডাল কাটিছে |
শুদ্ধ : সি কুঠাৰেৰে গছজোপা কাটিছে |
অশুদ্ধ : সৰু ল'ৰাটোক বৰকৈ ম'হে কামুৰিছে |
শুদ্ধ : সৰু ল'ৰাটোক বৰকৈ মহে কামুৰিছে |
অশুদ্ধ : মই অসমীয়াত কথা কৈ বহুত ভাল পাওঁ ।
শুদ্ধ : মই অসমীয়াত কথা কৈ বৰ ভাল পাওঁ |
অশুদ্ধ : সি অহাকালি ঘৰতে থাকিব বুলি মোক কৈছে |
শুদ্ধ : সি কাইলৈ ঘৰতে থাকিব বুলি মোক কৈছে |
অশুদ্ধ : ৰাজু নৱমমান শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ |
শুদ্ধ : ৰাজু নৱমমানৰ বা নৱম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ |
অশুদ্ধ : মানুহজন ক'ত গ'ল ?
শুদ্ধ : মানুহজন ক'লৈ গ'ল ?
অশুদ্ধ : আমিবোৰ থাকোঁতে সিহঁতবোৰৰ সহায়ৰ প্ৰয়োজন নাই |
শুদ্ধ : আমি থাকোঁতে সিহঁতৰ সহায়ৰ প্ৰয়োজন নাই |
এনেদৰে অসমীয়া ভাষাত বাক্য এটা লিখোঁতে সন্মুখীন হৈ অহা নানা অসুবিধা দূৰ কৰি শুদ্ধ ৰূপটো দাঙি ধৰিব পাৰোঁ | অসমীয়া ভাষাটো শুদ্ধকৈ চৰ্চা কৰা বিষয়টো দেখাত সৰু যেন লাগিলেও কথাবোৰ কিন্তু বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি মনে-প্ৰাণে বিবেচনা কৰিব লাগে |
সঘনাই ভুল হৈ অহা শব্দ আৰু অভিধানখন
অসমীয়া ভাষাত বাক্য এটা লিখাৰ আগেয়ে তাত ব্যৱহাৰ হ'বলগীয়া শব্দকেইটা শুদ্ধকৈ লিখা হৈছেনে নাই সেই সম্পৰ্কে অধিক সজাগ হোৱাৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছে | বিশেষকৈ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আৰু নতুন লেখকসকলৰ বাবে এই বিষয়টো বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি ভাবোঁ | ভাষা এটা শুদ্ধকৈ লিখাটো কিমান আৱশ্যকীয় কথা তাৰ পুনৰাবৃত্তি কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই | আমি সঘনে বাক্যত ব্যৱহাৰ কৰি অহা শব্দবোৰ ব্যাকৰণ আৰু অভিধানৰ দিশৰ পৰা শুদ্ধ হোৱা উচিত | পিছে দুখৰ কথা এয়ে যে যিসকলৰ মাতৃভাষা অসমীয়া তেওঁলোকৰ ঘৰত এখন অসমীয়া ব্যাকৰণ পুথি বা এখন অভিধান নাই | কথাটো দেখাত সৰু যেন লাগিলেও কিন্তু চিন্তা কৰিবলগীয়া | আমি উঠোঁতে- বহোঁতে ব্যৱহাৰ হোৱা ভাষাটোৰ সম্যকভাৱে শুদ্ধ ৰূপটো আয়ত্তলৈ আনিবলৈ যত্ন কৰিবই লাগিব | অসমীয়া ভাষাত আমি সঘনাই ভুলকৈ ব্যৱহাৰ কৰি অহা কিছুমান শব্দৰ শুদ্ধ ৰূপটো উল্লেখ কৰিলোঁ | ভুল , ত্ৰিভুজ , মুহূৰ্ত , ভৌগোলিক , উপকূল , অনুকূল , বেছি , মুমূৰ্ষু , যাতায়াত , শূন্য , ব্যাখ্যা , উল্লিখিত , পূৰণ , হৰণ , অপাৰগ , চতুৰ্ভুজ , প্ৰাৰ্থিত্ব , বন্দিত্ব , প্ৰকাৰান্তৰ , ৰামায়ণ , অন্তৰ্নিহিত , বিস্ময়াভিভূত , বিপদাপন্ন , বিস্তীৰ্ণ , আমনা , অন্তৰ্ভুক্ত , উলূ , সেন্দূৰ , দ্বন্দ্ব , জোৰণ , কিচকিচীয়া , তজবজীয়া , ডেওনা , দেওভূত , বয়সিয়াল , মৰমিয়াল , আপদীয়া , অনাহূতা , উদ্ভূত , অদ্ভুত , কাৰণ , মহটিয়া , ঐশ্বৰ্য , ঐশ্বৰিক , প্ৰায়শ্চিত্ত , আশ্চৰ্য , শুচিবায়ুগ্ৰস্ত , নৈপুণ্য , কাৰ্পণ্য , চাকৰিণী , কেৰাণী , মহৰী , তৰণী , শাৰীৰিক , মনোমোহা , মনোযোগ , স্বতঃস্ফূৰ্ত ,পুৰস্কাৰ , পৰিষ্কাৰ , তিৰস্কাৰ, নমস্কাৰ , বক্তব্য , অধিষ্ঠাতা , অধিষ্ঠাত্ৰী , ছহিদ , ওঁঠ , ওঠৰ , সুস্হ , সুস্হিৰ , তিষ্ঠা , সুশোভিত , ৰীতি , নীতি , আকাশ-পাতাল , পূজা-পাতল , আশাশুধীয়া , সোধ-পোছ , সোধা-পোছা , বৰশী , সম্ৰাজ্ঞী , উৰ্ধ্ব , অজ্ঞাতকুলশীল , আপাদমস্তক , বশ্য , বৈশ্য , কোৰ্হাল , কিৰীলি , কাহিলি , গৰ্দভ , প্ৰকৃতিস্হ , সোঁহাত , বাঁওফাল , কৃপণ , অস্ত , সূৰ্যাস্ত , সিঁচৰতি , প্ৰতিদ্বন্দ্বী , বহনা , বাসনা , ৰসনা , শৰ্পণখা , বিদেহ , বীজল , গাথা , অটল , পিটনি , অধিকাৰিণী , পোৰণি , সমীচীন , ভবিষ্যদ্বাণী , সত্তা , সত্ব , ভৌতিক , তাঁতশাল , আদ্যোপান্ত , আঁচল , অদ্যাপি , সুললিত , ৰসোত্তীৰ্ণ , আঁকোঁ , কণ্টকাকীৰ্ণ , কুঁহিপাত , সাত্ত্বিক , বিহলঙনি , শাওণ , আঘোণ , বিমূৰ্ত , নখোৱা, নোখোৱা , অণু , পৰমাণু , অনুঘটক , অনূদিত , শালিকী , দূৰবীন , ৰাঁশ , গগনা , বাঁহী , সুতুলী , বৌখা , আঠীয়া , গুণগুণনি , ডাঁহেচীয়া , ডুখৰীয়া , আধাকেঁচেলুৱা , ডঁৰিকনা , দধীচি , ঈশ , সাঁকো , বলিষ্ঠ , অৱশ্যম্ভাবী , অত্যধিক , সকীয়নি , আঙঠি , অঙঠা , জুহাল , জৰিয়তে , জনাকীৰ্ণ , জৰাজীৰ্ণ , অৰ্পণ , হাঁহোঁ , হাহাকাৰ , হাঁপানি , ভূঁইকঁপ , ঠোঁট , থুঁতৰি , আঁঠু , তৃণ , খীণ , মুৰব্বী , কৰ্পূৰ , ৰুণ , প্ৰসূতি , টুটুকীয়া , সুপ্ত , দন্দুৰা , বিদ্ৰূপ , ভ্ৰূণ , প্ৰশ্নবাণ , বিধৌত , ঢৌ , কেঁচু , শিলিখা , কান্দুৰী , শহা , চিতল , চিতাগ্নি , পিতল , কাঁহ , কথমপি , কুণ্ঠিত , টাকুৰি , বীতশ্ৰদ্ধ , সাহায্য , পুণ্যাশ্ৰম , ৰুগীয়া , নোপজা , পাটগাভৰু , ভৰুণ , দকচি , পেটু , লালুকী , হৰষিত , মণি-মুকুতা , ছিঙা , ফেউৰা , ফান্দী , টলকা , টোলোঠা , তিৰ্পাল , তিৰবিৰণি , দ্বাৰপাল , ৰুদ্ধদ্বাৰ , ৰঘুমলা , হিচাপ , কিতাপ , মনসা , কানিমুনি , আতোলতোল , বৃষভ , ৰঙীন , ঘা , ঘাঁহ , ঘাঁই , ঘঁহনি , হওক , কওক , লিগিৰী , নমনা , চেঁচা , চেঁচুকীয়া , দুৰৱস্হা , দিকচৌ , লেখা , লে়খক , লেখিকা ইত্যাদি ইত্যাদি | সঘনাই ভুল হৈ অহা শব্দ কিছুমানৰ শুদ্ধ ৰূপৰ নমুনা দাঙি ধৰা হ'ল | ডক্টৰ দীনেশ চন্দ্ৰ গোস্বামী ডাঙৰীয়াই আমি সঘনাই ভুল কৰি অহা ১০০ টা শব্দৰ এখন তালিকা প্ৰকাশ কৰিছে | সম্ভৱ হ'লে সেইখন সংগ্ৰহ কৰি অধ্যয়ন কৰিলে বহু ভ্ৰান্তি দূৰ হ'ব | তদুপৰি অভিধানখন মেলি চোৱাৰ অভ্যাস এটা গঠন কৰি ল'ব পাৰিলেও ভালেখিনি লাভ পাম ।
No comments